1-  سرانجام قصه حميد استيلي در پرسپوليس به سر رسيد و تحمل تحقير تاريخي پذيرفتن شكستي سنگين برابر استقلال، پيمانه كوچك حضور او در جمع سرخپوشان را پر كرد. او ديشب در شرايطي بلافاصله بعد از باخت به استقلال از سمت خودش كناره گيري كرد كه به نظر مي رسد براي اتخاذ اين تصميم، خيلي و شايد خيلي بيشتر از خيلي تاخير داشته است. استيلي دير كرد و قيمت سنگيني هم بابت اين تعلل نابخشودني اش پرداخت. او در اين قمار سوزناك، همه چيزش را باخت؛ از اعتبار و حسن شهرتي كه زلفش به زلف «گل قرن» گره خورده بود تا تعصبي كه مي گفتند به پرسپوليس دارد و حالا مي گويند از اول هم نداشته است! حميد استيلي 10 سال پشت خط پرسپوليس ماند تا فقط پنج ماه در اين تيم سرمربيگري كند و بدتر از اين، آنكه حالا از دل اين همكاري كوتاه مدت، تنها انبوهي از تلخ كامي هاي فراموش ناشدني برجاي مانده است؛ از چوب حراج خوردن به رفاقت هاي قديمي يك مرد، تا به ويرانه تبديل شدن رزومه مربي جواني كه تازه در آغاز راه است. اين همه، تاوان يك انتخاب اشتباه و اصرار بر آن انتخاب اشتباه بود، اما مشكل بزرگتر اين است كه تقاص اين خطاي مرگبار را فقط حميد استيلي پس نداد. پيش تر و بيشتر از او، اين نام بزرگ پرسپوليس بود كه هزينه ندانم كاري هاي آقايان را پرداخت؛ بهايي سنگين و ننگين كه آخرينش، زانوزدني چنين عاجزانه بود در برابر دشمني ديرينه، در آدينه اي سرد و سياه. امروز با خودت نمي گويي كاش هرگز نمي آمدي حميد خان؟ !

2-  مشكل پرسپوليس حل نشد؛ نه با جايگزيني مديري غيرمتخصص با مديري غيرمتخصص تر، نه با نصب دوربين هاي مداربسته براي شناسايي هواداران به اصطلاح خاطي و معترض، نه با شش سكه طلا پاداش دادن بابت تساوي خانگي با سپاهان، نه با حراج پژو پارس و نه حتي با كد ملي خواستن از معدود هواداراني كه هنوز عشق شان را به رنگ سرخ، كتمان نمي كنند. مشكل پرسپوليس حل نشد، چون زندگي «قانون» دارد و همين مقررات، تصريح مي كنند نمي توان علي پروين را از فراموشخانه تاريخ بيرون كشيد و زمام كار را دوباره به اويي سپرد كه باشگاه هزينه اي به اندازه سال ها خفت و خواري پرداخته بود تا روزي خود وي از پرسپوليس كنار برود، نمي توان كريم باقري را بيهوده به تيم بازگرداند و با تاسيس سمت ناگهاني «تمرين كننده»، مجموعه را از بحران خارج كرد و نمي توان هنوز بر ابقاي سرپرستي پافشاري كرد كه يادش مي رود ليست اخطاري هاي مرحله قبل مسابقات حذفي را مرور كند و به همين راحتي بازيكني مثل كاظميان هم در اوج بحران سرخپوشان داربي را از دست مي دهد. كار را بايد به كاردان سپرد و اين درست همان خلأ بزرگي است كه امروز روح پرسپوليس را مي خراشد؛ از بازيكني كه ناسزاوارانه اينقدر دستمزد مي گيرد و اين لباس را مي پوشد تا بالاتر از او، مربي ناكامي كه ناتواني اش را باور ندارد تا بالاتر از او مديرعاملي كه سال ها طول مي كشد فقط الفباي كار در ورزش را ياد بگيرد، تا بالاتر از او...!

3- غير از غم دوباره باختن به يك رقيب قديمي، نقش و نگار اسكوربورد ورزشگاه آزادي در انتهاي بازي ديشب آخرين گروه از آمال و آرزوهاي هواداران پرسپوليس را هم به باد دادند. آنها كه در طول دو فصل گذشته عادت كرده بودند حزن ناكامي در ليگ را با مرهم موفقيت در جام حذفي تسكين بدهند، حالا از همين موهبت هم محروم مي مانند تا فصل جاري فوتبالي، به عبارتي در همين نقطه براي شان به پايان برسد. استقلالي كه ديشب سه گل از آنها جلو افتاد، همان رقيب سرسختي است كه در جدول رده بندي، فاصله اي 13 امتيازي از آنان گرفته و اين، يعني آنكه راه بازگشت به ليگ هم مسدود است. از همه دوست نداشتني تر، اعتراض بهانه جويانه لشكر شكست خورده پرسپوليس به برنامه جام حذفي است، آنجا كه آنها ترجيح مي دادند اين بازي به بعد از تعطيلات نيم فصل و ترميم نقاط ضعف تيم شان موكول شود، اما آيا مي شود چنين توجيهي را پذيرفت؟ آيا فدراسيون فوتبال بايد تقويم مسابقاتش را با كم و كاستي هاي تيم هاي مختلف تنظيم كند؟ و آيا پنجره زمستاني نقل و انتقالات، فرصتي براي تغيير «ساختار» يك تيم فوتبال است؟ واقعا اين پرسپوليس به چند بازيكن براي سرپا شدن نياز دارد؛ يك نفر، دو نفر، چند نفر؟ كسي مي داند؟!

4- دير استعفا دادي آقاي استيلي؛ زودتر از تو، هواداراني استعفا دادند كه اين بار حتي نتوانستند همان برتري سنتي خودشان در مسابقات پيامكي تلويزيوني را تكرار كنند يا جايگاه هاي هميشگي شان در استاديوم را به اشغال دربياورند. شما با تماشاي كدام « پرسپوليس » عاشق فوتبال شديد حميد خان؟ پرسپوليس ي كه در دوران كودكي و نوجواني شما به زمين مي رفت و قلب ها را تسخير مي كرد، چه اندازه شبيه اين تيمي بود كه شما ساختيد؟ چقدر نگون بخت اند نسلي كه قرار است با پرسپوليس امثال شما و مديران تان به فوتبال دل ببندند!